Het echte afscheid

Mandag 28 april rond een uur of 10 ´s ochtends heb ik Inge en Peter van het busstation gehaald. Ze waren, na 26 uur onderweg te zijn geweest, eindelijk aangekomen in Mbale. Het was een hele reis en we zijn dan ook snel naar ons huis gegaan zodat ze even konden bijkomen. We hebben, dankzij Tim, een heerlijk broodje knakworst gegeten. Nadat ze zich een beetje hadden gesetteld zijn we naar Mount Elgon Hotel gegaan om daar even lekker uit te rusten. Het was helaas niet zulk mooi weer als anders, maar toch hebben we heerlijk genoten bij het zwembad. Dit was ook gelijk de laatste keer voor Inge en mij dat wij naar Mount Elgon Hotel zouden gaan. We hebben dan ook nog wat emailadressen uitgewisseld en hebben afscheid genomen van de obers en natuurlijk van de manager van Mount Elgon Hotel. ’s Avonds zijn we vroeg naar bed gegaan, want de wekker ging al weer om 7 uur.

Dinsdag 29 april was het dan echt zover, de aller-allerlaatste dag bij CRO. Samen met Peter, Inge, Tim en Inge liepen we naar CRO. Inge Stam en ik hadden onze Afrikaanse jurken aangedaan. Toen we bij CRO aankwamen zagen we dat alle leerkrachten ook hun Afrikaanse jurken aan hadden getrokken. Speciaal voor ons, omdat het onze laatste dag was. Na de Morning Devotion hebben we een rondleiding gegeven over het terrein van CRO en hebben we ze aan iedereen voorgesteld. Het was heel leuk om te zien hoe lief iedereen was voor Inge en Peter. Ze vonden het geweldig dat zij ons op kwamen zoeken.

Natuurlijk wilden Inge Stam en ik nog een laatste theeparty. Daarom zijn wij even de straat op gegaan om wat lekkere dingen te kopen, zoals mandazi, chapati en samusa. We zijn in het kantoortje van Fridah en Richard gaan zitten. Het kantoor zat bijna helemaal vol. We konden natuurlijk niet met lege handen aankomen, dus hadden we voor Richard, Naomi en Fridah een cadeau meegenomen. We hadden een week geleden via internet drie mokken besteld met foto’s. Ze waren zo blij met dit cadeau. Ze hebben hem na het theedrinken gelijk opgeborgen zodat niemand ze af kon pakken.

Na de thee zijn Inge, Peter en ik naar het sportveld gelopen. Het was erg warm, dus zijn we snel weer terug gegaan om de schaduw weer op te zoeken. Toen de kinderen terug kwamen van het sportveld hebben we heerlijk met ze gespeeld. De kinderen waren namelijk door het dolle heen, want er waren nu drie nieuwe blanke bijgekomen! Nog meer speelkameraadjes dus! Rond een uur of 4 was het toch echt tijd om afscheid te gaan nemen van alles en iedereen bij CRO. We zijn alle stafleden bij langs gegaan en hebben ze allemaal een dikke knuffel gegeven. Daarna hebben we de kinderen nog voor ons gedanst en zijn ook zij weggegaan. Het was heel moeilijk om afscheid te nemen van al deze lieve mensen. We voelden ons helemaal thuis en het leek wel alsof we familie achter moesten laten. Maar ik weet zeker, ik heb wel afscheid genomen, maar ik kom zeker terug

’s Avonds zijn we nog naar Casa del Turista gegaan om voor de laatste keer gezellig bij het kampvuur te kunnen zingen onder begeleiding van Daniël. Het was heel leuk, maar rond half 10 besloten we om weg te gaan, want we waren toch wel heel moe van de dag bij CRO. We hebben afscheid genomen van Daniël en zijn op een boda-boda teruggegaan naar London Cave. We zijn snel gaan slapen zodat we de volgende dag weer fris en fruitig naast ons bed zouden staan.