Jurken passen op de markt

Maandag 14 april zijn Inge en ik, nadat we bij CRO waren geweest, nog even naar de markt gegaan om op zoek te gaan naar Afrikaanse jurken. We zijn alle straatjes bij langs gegaan om geen enkele jurk over het hoofd te zien. We zijn bij een aantal kraampjes gestopt om even goed naar de mooie Afrikaanse jurken te kijken. Om erachter te komen of de jurken mooi staan moet je ze natuurlijk even aanpassen. Ik mocht ‘the shop’ betreden en de jurken aanpassen. De winkeltjes zijn ontzettend klein, je kan er je kont amper draaien. Ik heb verschillende jurken aangepast. Helaas was er nergens een spiegel te bekennen dus moest ik op de reactie van Inge af gaan. Als Inge erbij is heb je geen spiegel nodig. Haar gezicht sprak boekdelen toen ik de jurken aan had. De Afrikaanse vrouw heeft andere rondingen dan ik en dat was heel goed te zien aan de jurken. Rond mijn heupen waren de jurken veel te wijd. Ik leek wel 20 kilo zwaarder. Ik heb ook een heel moeilijk figuur om een goedpassende Afrikaanse jurk te kunnen vinden. We wilden onze zoektocht bijna opgeven, maar gelukkig kwamen we een hele lieve mevrouw tegen genaamd Florance. Zij wilde heel graag een jurk verkopen, maar aangezien ze geen jurk in mijn maat had wilde ze er wel één voor mij op maat laten maken. Ik heb een mooi stofje uitgekozen en daarna heeft ze me van top tot teen opgemeten. Al gauw stonden er een stuk of 6 vrouwen om mij heen om te kijken wat er allemaal gebeurt op de markt. Het komt niet vaak voor dat een Muzunku een jurk laat maken dus ze stonden erbij en keken ernaar. Inge vond het allemaal zo grappig dat ze er een filmpje van heeft gemaakt. Dus voor de mensen die het niet geloven is er bewijsmateriaal :p.

De volgende dag zij we weer naar de markt gegaan om op zoek te gaan naar Florance. Mijn jurk was klaar en de vrouwen lieten hem vol trots zien. Ik herkende de jurk in eerste instantie niet omdat ik een ander stofje had aangewezen. Ik had een Afrikaans stofje aangewezen maar had nu een jurk met roze, blauwe en groene bloemen. Niet helemaal zoals ik in gedachten had, maar dat kun je natuurlijk niet zeggen. Ik heb de jurk meteen aangepast en ook deze keer stonden er al gauw een stuk of 5 vrouwen om mij heen om te kijken naar hoe ik de jurk aan ging trekken. Omdat de jurk vrij strak zit rond mijn bovenlichaam kreeg ik hem met moeite aan. De vrouw die mijn jurk gemaakt heeft, heeft mij moeten helpen om hem over mijn schouders te krijgen. Inge stond weer bijna in haar broek te plassen van het lachen! De jurk had dan wel niet het patroontje wat ik had uitgekozen, maar hij was toch wel heel vrolijk. We gaan nog een keer terug om nog een jurk te laten maken, nu met een echt Afrikaans stofje!


We hebben nog maar 2 weken en dan moeten we al weer afscheid gaan nemen van alle lieve mensen en kinderen hier in Mbale. Dat betekend dat wij ook afscheid moeten gaan nemen van onze grote vriend Daniël, wat we echt heel jammer vinden! Dinsdagavond speelt Daniël altijd gitaar bij Casa Del Turista en ook vanavond was hij weer van de partij. Aangezien Daniël straks twee weken op vakantie gaat zien we hem niet meer voordat we weggaan. We besloten om gezellig naar de Casa te gaan om met Daniël en zijn kameraad uit Duitsland te gaan zingen bij het kampvuur. Toen we richting Casa del Turista liepen kwamen we Daniël en zijn vriend Thorsten onderweg tegen. De jongens moesten nog eten en bestelden bij de Casa heerlijke wraps. Aangezien het meestal minstens een uur duurt voordat het eten klaar is hebben we ondertussen spelletjes gespeeld om de tijd te doden. Natuurlijk had Daniël zijn grote Eastpack weer bij zich met Dobble en Halli Galli. Het was super gezellig! Nadat de jongens hun eten op hadden liepen we richting het dakterras om te gaan zingen rond het kampvuur. We hebben vanavond weer zo veel lol gehad samen! We hebben in deze twee maanden meer gelachen dan in het afgelopen half jaar! Soms moeten we zo hard lachen dat we er buikpijn van krijgen! Omdat we het zo naar onze zin hadden, hadden we geen enkel besef van tijd. Het was zo gezellig dat we niet in de gaten hadden dat het al 1 uur was. De jongens hebben ons naar huis gebracht op een Boda-boda en we zijn lekker gaan slapen.