Spelletjesochtend bij CRO

Omdat dit onze laatste week bij CRO is willen we er een speciale week van maken. Vorige week kwamen we met het idee om een spelletjesochtend te organiseren voor de kinderen. We hebben dit met Christine besproken en ze was gelijk heel enthousiast. Tijdens de Morning Devotion van vorige week dinsdag hebben we het in de groep gegooid. We hebben de hulp van alle leerkrachten nodig om deze ochtend goed te laten verlopen, en hebben dit dan ook duidelijk gevraagd om zo niet voor onverwachte problemen te komen staan. De leerkrachten waren gelukkig bereidt om ons tijdens de spelletjesochtend te helpen. Vorige week donderdag hebben we ook de ´blanke´ mensen van Jenga gevraagd om te helpen. Dit zijn vrijwilligers uit Engeland, Australië, Amerika en Nederland die allerlei projecten bezoeken. Zo bezoeken ze ook CRO. Ze komen elke dinsdag naar CRO om met de kinderen naar het sportveld te gaan. Aangezien ze altijd op dinsdag komen waren ze wel bereidt om ons te komen helpen tijdens deze spelletjesochtend. Ze vonden het een super leuk idee!

Dinsdagochtend zijn Inge en ik gelijk begonnen met het klaarzetten van de spelletjes. We hadden in totaal 11 spelletjes bedacht die we samen met de kinderen zouden gaan spelen. Zo hadden we bijvoorbeeld spijkerpoepen, touwtrekken, ezeltje prik, bowlen, ringwerpen en touwtje springen. Naomi leidde de Morning Devotion bij de kinderen en ze was vandaag wel heel vroeg klaar, al om 9.00 uur! De mensen van Jenga zouden pas om half 10 komen en de leerkrachten waren ook nog steeds bezig met zingen en bidden. Dit betekende dat de kinderen een half uur moesten wachten voordat ze mochten beginnen met het spelen van de spelletjes. Het wachten duurde te lang. Na 10 minuten braken de eerste vechtpartijtjes onder de jongetjes al uit. De leerkracht (Paul) stond erbij en keek ernaar. Inge is naar Paul toegelopen om te vragen of hij de kinderen niet even bezig kon houden tot half 10. Dit vond hij wel heel erg lastig maar uiteindelijk is hij met de kinderen een aantal liedjes gaan zingen. Om half 10 zagen we ineens een aantal blanke armen bij de poort verschijnen. Het waren de mensen van Jenga! Ze waren met z’n zessen gekomen om ons te helpen. We waren echt super blij dat zij zo vroeg konden komen om ons te helpen. We hebben alle spelletjes uitgelegd en hebben de mensen over de spelletjes verdeeld. Om half 10 konden we dan eindelijk van start gaan. Alle kinderen kregen een strookje papier met daarop 8 vakjes. Na elk spelletje kregen de kinderen een sticker die ze op dit strookje konden plakken. Paul vertelde de kinderen bij welk spel ze moesten beginnen en we konden beginnen! Ik stond bij het spijkerpoepen en heb echt heel veel lol gehad met de kinderen. Het was echt geweldig! De kinderen hadden dit spel nog nooit gespeeld maar begrepen al vrij snel wat de bedoeling was. Zodra ze de spijker in de fles hadden riepen ze “Dokter, look!!”. Dit betekende dat ze klaar waren en dat ze een sticker verdiend hadden. Ik plakte een sticker op het strookje en de mondhoeken trokken gelijk omhoog. Er verscheen een glimlach van oor tot oor! Het was de bedoeling dat de kinderen elk spel één keer zouden gaan spelen, maar ik had steeds dezelfde kinderen die keer op keer het spelletje spijkerpoepen wilden spelen. Ze kregen er geen genoeg van! Het was zo leuk om te zien hoeveel lol de kinderen hadden tijdens deze spelletjesochtend. Niet alleen de kinderen hadden veel lol, ook de mensen van Jenga en de leerkrachten van CRO (en wij natuurlijk!). Het was echt een hele geslaagde ochtend. De kinderen hebben de hele dag nog met de stickervelletjes rondgelopen! Zo trots waren ze.

’s Middags, toen we moesten wachten op onze lunch, heb ik gezellig gekletst en liedjes gezongen met Ivan (grote Ivan uit de Rehabilitation class, 14 jaar). Vorige week donderdag heb ik de hele middag liedjes met hem gezongen en vandaag kwam hij weer bij me zitten om mij een aantal nieuwe liedjes te leren. Het was zo gezellig. We hebben ook nog gezellig gekletst over van alles en nog wat. Het is een heel pienter jongetje die later graag dokter wil worden. Toen de Posho klaar was gingen de kinderen in de rij staan en ben ik naar ons kantoortje gegaan. Daar zaten Inge en Fridah te praten over een aantal kinderen van CRO. Fridah heeft ons een aantal heel emotionele verhalen verteld over kinderen uit de Rehabilitation class. Omdat ik een paar minuten daarvoor nog met Ivan had gepraat was ik ook wel heel nieuwsgierig naar zijn verhaal. Deze jongen is 14 jaar en ging vroeger wel naar school, vandaar dat hij ook zo pienter is en zo goed Engels praat. Maar een paar jaar geleden is zijn moeder verlamd geraakt. Ze kan niks meer en heeft fulltime hulp nodig. Omdat ze verlamd is kan ze ook niet werken en kan ze geen geld verdienen. De vader van Ivan, die vroeger voor het geld zorgde, is vertrokken. De mannen in Uganda lopen voor dit soort problemen weg. Een vrouw die niet meer kan lopen is alleen maar lastig, dus gaat hij gewoon op zoek naar een andere vrouw. Omdat er toch geld verdiend moest worden moest Ivan stoppen met school en werk gaan zoeken. Alleen zo kon dit gezin rondkomen. Dit is ook de reden dat hij nu in de Rehabilitation class zit. We hebben met Fridah over Ivan gesproken en zij stelde voor om samen met Rose, een social worker, naar het huis van Ivan te gaan om te kijken wat zijn thuissituatie is. Donderdag is het zover. Dan gaan we met Rose naar het huis van Ivan om te kijken hoe hij woont en hoe zijn situatie is. We zijn heel benieuwd hoe dit zal gaan. Waarschijnlijk komen we er met ogen vol tranen vandaan. Ik heb tegen Fridah gezegd dat ik deze jongen graag wil steunen. Ik ben naar Christine gegaan om te vragen wat je moet doen als je een kind wil steunen. Ze heeft ons uitgelegd hoeveel het kost voor een kind als Ivan om naar school te gaan en het kwam op Ush 40.000,- per semester. Dat is omgerekend naar euro’s maar € 15,- per semester en maar € 5,- per maand. Van dit geld wordt niet alleen het schoolgeld betaald maar ook studieboeken en papier. Toen ik hoorde dat het maar € 5,- per maand is heb ik besloten om nog een kind te steunen. Ik moet alleen nog “even” kiezen welk kind dit gaat worden. Er zijn zo veel lieve kinderen die een betere toekomst verdienen! Ik kan helemaal niet kiezen! Dit wordt nog een moeilijke opgave!