Afscheidsfeestje bij CRO

Vrijdag 25 april stond ik op met een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant weet ik dat het een hele leuke dag gaat worden met de kinderen waarop veel gedanst en gezongen wordt, maar aan de andere kant komt het afscheid nemen ook steeds dichterbij. Vanmorgen mochten wij, de Mzunku´s tijdens de Morning Devotion kiezen welke liedjes we gingen zingen. Het was een hele leuke Morning Devotion. Na het zingen en bidden heeft elk staflid van CRO nog iets over ieder van ons gezegd. Het was heel mooi. We hebben heel veel complimenten gekregen. Zo vonden ze dat ik een heel groot hart heb en heel lief ben voor de kinderen van CRO. Ik ben altijd vrolijk en loop altijd met een glimlach op mijn mond. Dit klopt ook wel, want ik geniet echt ieder moment dat ik bij CRO ben en met de kinderen kan spelen. Na de lieve woorden van de stafleden hebben we een groepsfoto gemaakt. Natuurlijk wilde Fridah, die speciaal voor ons haar Afrikaanse jurk heeft aangetrokken, ook nog met ons op de foto. Na deze korte fotosessie begon ik om mij heen te kijken in de hoop dat ik Ivan zou zien. Helaas was Ivan nergens te bekennen. Fridah zag aan mijn gezicht dat ik het heel erg jammer vond dat hij niet op ons afscheidsfeestje kan komen. Daarom stelde Fridah voor om iemand naar het huis van Ivan te sturen om hem op te halen. Nog geen minuut later riep Fridah ineens: “Look Dokter, there is Ivan!”. Hij zag mij en rende gelijk op mij af en gaf me een dikke knuffel. Hij moest mij nogmaals bedanken van zijn moeder en zus. Ze waren zo blij met het eten dat ik voor ze gekocht had. Hij vertelde dat dit ook de reden was dat hij bij CRO was vandaag. Zijn zus hoefde nu niet op zoek te gaan naar eten maar kon op de moeder passen zodat Ivan naar CRO kon gaan.

We hebben de hele ochtend lekker met de kinderen gespeeld. We hebben heel veel foto’s gemaakt en gelachen met de kinderen. De kinderen zijn allemaal erg gek op handjeklap. Ik heb dan ook erg veel lol gehad met het handjeklappen. Ze vinden het geweldig als je iets verkeerd doet, dus ik deed net alsof ik dom was en de kinderen hielden het niet meer en moesten keihard lachen. Vandaag was het ontzettend warm en daarom zaten we ook geregeld in ons kantoortje. Ivan kwam bij me zitten en begon alle teksten op de posters in ons kantoortje voor te lezen. Hij is gek op lezen. Ik had laatst gezien dat Fridah allerlei voorleesboeken in haar kantoortje heeft dus ik ben even gaan kijken en kwam terug met 4 prentenboeken. Hij was helemaal blij en begon gelijk voor te lezen. Hij vond het geweldig! Hij zat naast mij op de stoel en kreeg maar geen genoeg van de mooie tekeningen in het boek.

Rond een uur of één was het tijd voor de afscheidsceremonie. Alle stoelen en tafels stonden inmiddels klaar en voor ons was er helemaal vooraan een rij stoelen neergezet waar we plaats moesten nemen. Het koor opende de ceremonie met “the anthem” van CRO. Het is een prachtig lied waarin ze vertellen dat ze van de straat komen en dat ze dankzij CRO de kans hebben gekregen om deelnemers te worden van de maatschappij. Na dit openingslied zongen ze nog allerlei afscheidsliedjes. Het was heel mooi! Helaas was niet het hele koor aanwezig. Het is nu vakantie voor de basisscholen en middelbare scholen en hierdoor konden sommige kinderen niet komen omdat ze hun ouders moesten helpen of moesten werken. Het was dan ook maar een klein gezelschap, maar dat mocht de pret niet drukken. Na het koor heeft Mozes nog een paar mooie woorden gesproken. Hij vroeg een aantal kinderen om naar voren te komen om ook nog wat tegen ons te zeggen. De kinderen bedankte ons voor ons werk bij CRO en voor de leuke momenten zoals het zingen en spelen. Na deze lieve woorden van de kinderen was het natuurlijk ook onze beurt om de kinderen te bedanken. Inge en ik besloten om een liedje met de kinderen te gaan zingen. Het liedje heet “I said a boom chicka boom”. Het was een groot succes. Alle kinderen deden heel leuk mee en moesten keihard om Inge en mij lachen. Na het liedje heeft Inge de kinderen nog bedankt voor de leuke tijd die we hebben gehad bij CRO en sprak ze een paar aanmoedigende woorden om goed hun best te doen op school. Na de speech van Inge kwamen kleine Ivan en grote Ivan naar voren met een heel groot pakket in hun handen. Het was een cadeau van de kinderen en de stafleden van CRO. Na het overhandigen van de cadeautjes was het tijd om te gaan lunchen. Aangezien het feest was hadden we een heerlijke lunch. Bedankt Mama Edith! Wat kan die vrouw koken zeg! We hadden rijst, posho, bonen, kool, chapati en niet te vergeten beef! Het was echt heerlijk. Na de lunch zijn we weer naar buiten gegaan om van de kinderen te genieten. We genieten echt elk moment dat we met de kinderen aan het spelen zijn. Het zijn stuk voor stuk geweldige kinderen met een geweldig karakter. Ik heb op een gegeven moment een stoel buiten gezet zodat ik naar de kinderen kon kijken die aan het voetballen waren. Ze speelden een potje voetbal met jongens tegen de meisjes. Telkens als de meisjes scoorden begon ik keihard te juichen. Dit zorgde ervoor dat de jongens erg gebrand waren om te scoren. Als ze dan scoorden kwamen ze voor me staan en begonnen keihard te juichen. Geweldig! Ik heb zelf ook nog even meegespeeld. We zijn vandaag pas om 5 uur weggegaan, omdat we het te leuk hadden met de kinderen en de tijd helemaal vergeten waren. Toen we richting de poort liepen kwamen er, van alle kanten, kinderen aangerend om ons nog een afscheidsknuffel te geven. Wij zeiden tegen ze dat we ze maandag en dinsdag nog zien en dat we nog niet echt afscheid nemen. “See you on Monday!”.

Dinsdag gaat een emotionele dag worden met waarschijnlijk een aantal (of heel veel) tranen. Ik ga de kinderen echt heel erg missen!