Eerste dagen bij CRO

Het is nog erg rustig bij CRO. Het schooljaar loopt hier van februari tot februari en de kinderen die afgelopen jaar in de rehabilitation class zaten zitten nu op een gewone school. Het is dus zaak om nieuwe straatkinderen te zoeken die naar CRO willen gaan. Daarom gaan de social workers elke ochtend de straat op, op zoek naar straatkinderen. Dat betekend dat er voor ons op dit moment nog niet veel te doen is. Als er geen kinderen zijn kan er ook geen les gegeven worden. Er zijn inmiddels een stuk of 15 kinderen en met deze kinderen doen we voornamelijk spelletjes, om ze een beetje op hun gemak te stellen. Vandaag zijn we met deze kinderen naar het sportveld gegaan om daar een potje te voetballen. Dit sportveld ligt een eindje van het CRO terrein vandaan dus we moesten even een stukje wandelen. Met aan elke hand een kind, soms zelfs twee, liepen we richting het sportveld. De kinderen zijn hier heel gek op Mzunkus (blanken) en willen je heel graag aanraken.
Eenmaal aangekomen bij het sportveld zagen we alleen maar zand, er is geen grassprietje te bekennen. Maar goed, een sportveld is een sportveld en de kinderen vinden het geweldig. De jongens gingen een potje voetballen en de meisjes speelden basketbal. Na ongeveer een uur te hebben gesport liepen we weer terug naar CRO voor de lunch, dit keer met aan elke hand twee kinderen.
’s Middags hebben we niet veel gedaan. Normaal is er elke middag nascholing voor een aantal kinderen, alleen vandaag voelde de leerkracht zich niet zo lekker en ging deze les niet door. We waren de hele middag vrij om te doen wat we wilden. We hebben lekker met de kinderen gespeeld en hebben naar de kinderen geluisterd toen ze aan het zingen waren. Het is echt heel leuk om te zien hoe blij kinderen zijn wanneer ze aan het zingen zijn.
Morgen hebben we een dag vrij en is er tijd om met de scriptie te beginnen.