De winter is begonnen!

Toen wij vanmorgen opstonden regende het. Het is nu zeker, de winter is aangebroken in Oeganda. Nou ja winter, het is hier nog steeds hartstikke warm en we lopen nog steeds de hele dag in een T-shirt rond. Maar goed de mensen hier vinden 17 graden ontzettend koud. Dan doen ze hun dikste kleren aan in de hoop dat ze het niet koud krijgen.

Aangezien mensen hier absoluut niet van regen houden haasten ze zich ook niet als het in de ochtend regent. Ze wachten gewoon tot het droog is en komen dan gerust een uur of twee te laat op het werk. Daarom hebben wij ons vanmorgen ook niet gehaast, we hebben gewacht tot de regen minder werd en zijn toen richting CRO gelopen.

Na de morning devotion hebben we met de kinderen gespeeld. Er zijn een aantal kinderen die erg graag bij je in de buurt zijn. Zo is er Emma, Inge haar vriend. Dit jongetje is echt ontzettend schattig. Vandaag stonden Inge en ik te wachten tot de ouderejaars zouden vertrekken richting Kampala om daar een optreden te geven en voor we het wisten stonden er twee stoelen achter ons waar we op mochten gaan zitten. Emma had speciaal voor ons stoelen gepakt en kwam later ook nog met een stoel voor zich zelf aanzetten zodat hij naast ons kon gaan zitten. Zo zaten we 10 minuten en Emma kon zijn ogen niet van ons afhouden. Sommige kinderen vinden het heel bijzonder om een blanke te zien en willen je dan ook graag even aanraken om te kijken of je wel echt bent.

Er zijn nog steeds niet genoeg kinderen om een klas te beginnen en dat betekent dat Inge en ik ook nog niet zo veel kunnen doen. Daarom besloten we om samen met Ivan een spelletje Uno te spelen. Al gauw stonden er een heleboel kinderen om ons heen die ook mee wilden doen. Het was erg leuk om te zien hoe snel de kinderen het spel doorhadden. We hebben een paar potjes gespeeld en toen klonk de bel, wat betekent dat de kinderen richting het klaslokaal moeten. Vandaag kregen ze les van Richard. De kinderen moesten hun thuis tekenen en een aantal woorden opschrijven. De kinderen waren zo geconcentreerd bezig! Ze willen heel graag leren, daarom komen ze ook elke dag naar CRO. Dat is echt heel goed om te zien. Deze kinderen zijn overdag bij CRO wat betekent dat ze niet op straat rondzwerven maar de dag op een veilige plek doorbrengen.

Om 4 uur waren we vrij en liepen we richting huis. We zijn onderweg nog even gestopt bij de supermarkt om een heerlijk gebakken stukje kip te kopen. Ook zijn we nog even over de markt gelopen omdat we nog wat groente en fruit wilden kopen. Het is een drukte van jewelste op zo’n markt. Overal staan kraampjes met allerlei soorten groente en fruit. Zo kun je hier bijvoorbeeld bananen, limoenen, paprika’s, wortels, aardappelen en niet te vergeten ananassen kopen. Wij hebben aardappelen en een ananas gekocht en zijn toen snel naar de andere kant van de straat gegaan om de drukte te ontlopen. Onderweg naar huis werd er af en toe “Dokter!” geroepen. Aangezien mijn naam (Marije) in het Oegandees prostituee betekent noemen ze me hier Dokter. Dit is af en toe best verwarrend voor de kinderen. Zo kwam er laatst een meisje bij me om te vertellen dat ze ziek was. Ik zei :’oh wat vervelend voor je’. Waarop zij zei: ‘kun je mij misschien even onderzoeken?’. Toen had ik pas door dat zij dacht dat ik een echte dokter was. Het is soms een beetje moeilijk te begrijpen voor kinderen maar ze onthouden mijn naam wel allemaal heel goed. De naam Inge is voor veel kinderen veel moeilijker om te onthouden, omdat ze deze naam niet goed uit kunnen spreken.

Het was weer een leuke dag met veel leuke momenten. De kinderen zijn ontzettend lief en leergierig! Ondanks de ellende die ze hebben meegemaakt en eigenlijk nog steeds meemaken, zijn ze ontzettend vrolijk. Ze lachen de hele dag!