Night Survey

Vrijdagavond 7 maart ’14 zijn we met mensen van CRO op Night survey geweest. We waren met een hele grote groep, er waren ongeveer 20 Noorse scholieren die ook meegingen. Deze scholieren zitten op scholen die geld inzamelen voor CRO en ze kwamen kijken wat er met dat geld gebeurd. We werden die avond om 22.20 uur opgehaald door de familie van Ivan. We mochten niet zelf naar CRO lopen omdat het absoluut niet veilig is voor twee blanke meiden om in het donker de straat op te gaan. Om 22.30 kwamen we aan bij CRO en kregen we een introductiepraatje van Mozes (de manager van CRO). Naast Mozes gingen ook Richard (leerkracht) en Janet (social worker) van CRO mee de straat op om op zoek te gaan naar kinderen. We werden vergezeld door 3 politieagenten met gigantische geweren. Zonder deze politieagenten zou het niet veilig zijn om als blanke de straat op te gaan. We liepen rond kwart voor 11 de straat op om de kinderen op te zoeken. We kwamen bij een soort hotel met aan de voorkant een overkapping. Onder deze overkapping vonden we een stuk of 20 kinderen (allemaal jongens, gelukkig, want meisjes worden misbruikt) die heel dicht tegen elkaar aan lagen te slapen. Het waren net dieren die bij elkaar warmte zoeken. De één lag met zijn benen over de ander en de ander lag daar weer boven op of ergens tussen. Het was heel moeilijk om te zien hoeveel kinderen het precies waren, omdat ze zo door elkaar lagen. Richard en Janet hebben de kinderen proberen wakker te maken om naar hun namen te vragen. Ze hopen dat ze door middel van de namen de familie kunnen vinden om ze zo een veilige slaapplek te kunnen bieden. Elk familielid, dat nog in leven is, is verplicht om het kind een slaapplek te bieden. Als ze kunnen achterhalen waar deze familie woont gaan ze met deze mensen praten. Zo proberen ze de kinderen weer een thuis te geven zodat ze ’s nachts niet op straat hoeven te slapen. Het wakker maken van de kinderen was soms erg moeilijk, sommige kinderen werden gewoon niet wakker. De meeste kinderen die op straat slapen snuiven lijm en zijn dan zó high dat ze zo diep in slaap zijn dat je ze niet zo makkelijk wakker kunt maken. We kwamen een aantal kinderen tegen die elke dag naar CRO gaan en die wij lesgeven. Het was heel naar om te zien hoe deze kinderen hulpeloos op straat leven. Zo was er ook het jongetje met de rode broek (ik weet zijn naam niet, ze hebben allemaal hele moeilijke namen). Dit jongetje speelt altijd een spelletje pesten met ons en hij is echt ontzettend goed! Hij wint bijna altijd en heeft dan een glimlach van oor tot oor. Zaterdag was hij ook bij CRO en hij kwam gelijk op ons af met zijn kaarten om weer een spelletje te spelen. Het is zo’n vrolijk en lief jongetje! Gistermiddag trad het koor om voor de Noorse scholieren en dit jongetje met zijn rode broekje kwam naast mij zitten. Na 10 minuten voelde ik opeens een hoofd richting mijn schouder gaan. Hij was zo moe dat hij gewoon zittend in slaap viel. Ik heb voor de zekerheid maar een arm om hem heen geslagen, omdat ik bang was dat hij anders om zou vallen. Even later lag hij te slapen met zijn hoofd op mijn schoot. Toen moest ik toch echt even slikken. Zo’n lief jongetje dat geen thuis heeft en noodgedwongen op straat slaapt en waarschijnlijk lijm snuift. Ik had zo met hem te doen! Ik snap gewoon niet dat er ouders zijn die hun kinderen de straat op sturen! Het liefst zou ik hem mee willen nemen naar Nederland! Ik ben ontzettend blij dat ik op dit moment deel mag uitmaken van CRO en dat ik een steentje kan bijdragen en deze straatkinderen kan helpen. Het is zo bijzonder om te zien hoe vrolijk deze kinderen zijn ondanks alle ellende die ze meemaken. Het is tot nu toe een onvergetelijke ervaring!