Week 5 en 6 van onze reis

Het is al weer een tijdje geleden dat ik verslag heb gedaan van mijn dagelijkse bezigheden, dus wordt het de hoogste tijd om jullie weer op de hoogte te stellen van mijn leven hier in Uganda. We raken al aardig gewend aan het leven in Uganda. ´s Ochtends gaan we vroeg uit de veren om op tijd bij CRO te zijn. We nemen een heerlijk ontbijt (Yes ze hebben muesli en Yoghurt!) en gaan op weg naar CRO. We raken al aardig gewend aan het woord Muzungu. We weten precies hoe we moeten reageren om geen ongemakkelijke gesprekken met boda-bodadrivers te hoeven voeren. De afgelopen weken hebben we van alles gedaan. Op dinsdag 11 maart werd hier in Mbale ‘Womensday’ gevierd (soort moederdag). Het koor van CRO was uitgenodigd om mee te lopen met een optocht door de stad. Friedah wilde graag dat wij ook meegingen en op haar uitnodiging konden we natuurlijk geen nee zeggen. We reden met de bus naar het einde van het dorp en daar aangekomen zagen we een hele grote groep mensen staan. Het waren allemaal koren van verschillende scholen in Mbale en ons koor sloot achteraan in de rij. Friedah, Inge en ik liepen bijna vooraan in de stoet, vlak achter de Mbale schoolband. Dit was een soort fanfareband die ons door het dorp leidde. We hebben ongeveer een uur door het dorp gelopen en het was echt een hele belevenis. Op elke hoek van de straat stond een agent met een machinegeweer het verkeer op te houden zodat we veilig over straat konden lopen zonder aangereden te worden door een boda-boda. Na een uur kwamen we aan op het sportveld waar allerlei tenten en stoelen klaar stonden. De koren mochten één voor één optreden en natuurlijk ook ons koor. Het was weer een super optreden. Elke keer als ik het koor hoor zingen krijg ik weer kippenvel. Het is zo mooi om te zien dat deze kinderen, nadat ze op straat hebben geleefd, wat van hun leven hebben gemaakt en dat ze met zoveel plezier staan te zingen en te dansen. Ik geniet echt als ik naar ze kijk.

Woensdag 12 maart was het zover, we gingen shoppen! (We zijn tenslotte meiden). We stonden al vroeg klaar om richting dorp te gaan om de straten onveilig te maken. We kwamen bij een heel schattig winkeltje met allemaal hele mooie souvenirs. Hier hebben we ongeveer een half uur rond gekeken en hebben natuurlijk wat gekocht. Ik heb teenslippers met kraaltjes en een jurk met olifanten (ja je leest het goed ) gekocht. Van het shoppen krijg je gigantische honger dus zijn we ook nog even langs een restaurantje gegaan om daar rijst met kip te eten. Het eten hier is ontzettend goedkoop. We betaalden Ush 5.000,- voor een gigantisch bord rijst en een stuk kip. Dat is ongeveer €1,60. Toen wij onze buikjes weer lekker vol hadden gegeten gingen we weer verder op zoek naar een lap stof voor Inge. Helaas hebben we deze nog niet kunnen vinden dus zijn we genoodzaakt om nog een keer te gaan shoppen (wat baal ik daar van zeg!).

Vrijdag 14 maart was een regenachtige dag. Toen we ’s ochtends opstonden hoorden we de regen op het dak kletteren. Er is hier een hele simpele regel als het regent. Je gaat niet door de regen lopen want dan wordt je nat, dus je wacht gewoon tot het droog is en dan pas loop je naar je werk. Te laat komen is hier dan ook de normaalste zaak van de wereld. Ik heb tot 9 uur gewacht en ben toen naar CRO gelopen. Inge had besloten om een dagje thuisstudie in te lassen dus liep ik in m’n eentje richting CRO. Friedah gaf vandaag les en vroeg mij om haar te helpen. We hebben samen een boek voorgelezen over soep met stenen. Ik las het verhaal in het Engels voor en Friedah vertaalde het in Luganda. Het was heel leuk! Vandaag stond er ook weer een voetbalwedstrijd op het programma. Aan het einde van de middag liep ik samen met Ivan en twee kinderen van CRO richting het stadion. Ik had vandaag slippers aangedaan, wat niet hel handig was want ik had ontzettend natte en dus koude voeten. Ik heb het zowaar koud gehad! Dit was de eerste dag in 5 weken dat ik het koud had! Het voetbalteam presteerde heel goed onder de regenachtige omstandigheden (het voetbalveld was nu geen woestijn meer maar een modderpoel) en wonnen met 2-1.

We hoorden van Daniël dat er een nieuwe bakker in Mbale zat genaamd Brood. Ja je leest het goed het is een Nederlandse bakker met Nederlands brood . Dit wilden we natuurlijk even bekijken dus zijn we zaterdag naar Brood gegaan om te kijken wat we daar allemaal voor lekkere dingen konden kopen. Ik heb zaterdag een tosti gegeten en oooh wat was dat lekker zeg! We hebben ook gelijk een heel bruinbrood gekocht om thuis lekker op te eten. Na 5 weken geen brood te hebben gegeten had ik echt ontzettend zin in brood! Dan is een plakje bruinbrood met chocopasta echt een genot!

Zondag was het zover, we gingen een bergwandeling maken. Met onze magen goed gevuld met heerlijke bruine boterhammen konden we er tegenaan. Om half 10 vertrokken we met een hikinggroup richting Mount Wanale. Wat was het een mooie tocht! Het was een tocht langs mooie huisjes en velden met bananenbomen. De paden waren heel smal en vanwege de regen van vrijdag erg glibberig. Bijna boven aangekomen was het pad ineens verdwenen, er stond alleen een soort zelf in elkaar geflanste ladder van takken. Dit bleek het pad te zijn. Om aan de top te komen moesten wij deze ladder beklimmen. Wat was dat leuk zeg! Eenmaal boven aangekomen was het uitzicht echt schitterend.
De jongens hebben nog in het beekje gezwommen en na ongeveer een half uur liepen we weer terug naar het Mount Elgon Hotel. Het was een lastige weg terug, aangezien de paden ontzettend glad en stijl waren maar na ongeveer anderhalf uur kwamen we aan bij het Mount Elgon Hotel. We hebben een lekkere pizza gegeten en zijn daarna in een hele hete sauna geweest (90 graden). Aangezien we thuis al een week geen water hadden heb ik uitgebreid een douche genomen. Ik was weer helemaal schoon en kon er weer een week tegen aan!

De jongens van de hikinggroup spelen in een band en treden elke woensdagavond op bij het Mount Elgon Hotel. Inge en ik waren wel heel nieuwsgierig naar deze band dus besloten we om woensdag naar het Mount Elgon hotel te gaan. De band zou pas om 20.00 uur gaan spelen maar we hadden heel erg veel zin in een pizza dus zijn we rond half 5 al richting Mount Elgon hotel gegaan. Rond een uur of 7 kwamen ook onze Noorse vrienden een kijkje nemen bij het Mount Elgon hotel, gevolgd door onze Duitse vriend. Daniël heeft altijd zijn eastpak bij zich die vol zit met allerlei leuke spelletjes. Zo had hij deze avond ook jenga meegenomen. We hebben met z’n vijven bijna de hele avond jenga gespeeld onder toeziend oog van de obers. Het was een hele gezellige avond en zeker voor herhaling vatbaar!