Hondsdolheid

Maandag 31 maart was een rustig dagje. We zijn niet naar CRO geweest maar hebben thuis gewerkt aan onze scriptie. Omdat het ´s ochtends al heerlijk weer was ben ik met mijn ontbijtje (yoghurt met muesli) buiten op het terras gaan zitten. Ik had net mijn eerste hap genomen toen ik opschrok van iets dat ik zag bewegen vanuit mijn ooghoeken. Het was Bruce, de hond van Nicodimas (the landlord). Hij kwam naar me toe en ging naast me zitten in de hoop dat hij ook een hapje kreeg. Natuurlijk gaf ik niet toe aan zijn schooiende blik en bleef ik lekker dooreten. Na ongeveer twee minuten kwamen ook zijn twee vriendjes aangesneld. Zij roken waarschijnlijk ook dat er wat te halen viel en dachten laten we eens even polshoogte gaan nemen. Op een gegeven moment zat ik, niet echt meer op mijn gemak, met drie honden om mij heen. In mijn achterhoofd denkend aan wat de vaccinatie specialist mij heeft verteld over honden en hondsdolheid. ”Raak geen honden aan, ze zijn vaak vals en kunnen je bijten wat betekend dat je een spuit moet halen in het ziekenhuis”. Maar aangezien ik dol ben op honden kon ik het niet laten om ze aan te halen. Bruce kwam me zelfs even een poot geven in de hoop dat hij toch nog wat zou krijgen van mijn heerlijke yoghurt.
Toen ik eenmaal mijn ontbijt op had ben ik naar binnen gegaan om mijn haakspullen te halen (ja je kan wel zeggen dat ik echt verslaafd ben aan haken, ik heb zelfs een haaknaald gemaakt van het achterste deel van een kam). Toen ik buiten kwam met mijn plastic zak vol garen kwamen de drie honden weer op mij aangesneld om te kijken of er wat eetbaars in de zak zat. Helaas voor hun kwamen er alleen bollen wol uit. De honden liepen weer weg en gingen met elkaar spelen. Op een gegeven moment kwam het schuwe hondje (ik noem haar Lola) naar mij toe. Een paar dagen geleden heb ik haar proberen aan te halen maar ze was te bang en bleef telkens op een veilig afstandje. Vandaag durfde ze het aan om naar mij toe te komen en kon ik haar aaien ( jaja de nieuwe Cesar Millan is geboren!). Ze was ook erg nieuwsgierig naar mijn plastic zak en dan vooral naar de inhoud ervan. Omdat ik het heel knap van haar vond dat ze zo dicht bij mij durfde te komen liet ik haar aan de zak snuffelen, maar voor ik er erg in had had ze een bolletje wol te pakken en liep er mee weg. Ze ging drie meter verderop trots liggen kauwen op haar nieuwe “speeltje”. Het spelen was maar van korte duur want Bruce kreeg het bolletje wol in de gaten en pakte het van Lola af. De andere honden lieten dit niet zomaar gebeuren en probeerde hem weer van Bruce af te pakken. Op een gegeven moment stonden alle drie de honden aan het bolletje wol te trekken. Het was een slagveld! Het leek wel alsof iemand een pan groene spaghetti op de grond had laten vallen. Het was erg leuk om te zien hoe deze drie honden aan het spelen waren.

Vanmorgen liep ik naar de keuken om thee te zetten toen Inge ineens vanuit de woonkamer riep: “je vriendjes staan voor de deur!”. Ik wist eerst niet wie ze bedoelde. Heeft ze het nou over Moses en Eric of over de honden? Het laatste was waar, mijn hondenvriendjes stonden voor de deur. Ik heb snel de deur open gedaan en voor ik het wist kwam Lola op mij afgerend. Ze kwispelde en ging op haar rug liggen zodat ik haar kon aaien. Ze is helemaal niet meer bang voor mij en komt zelfs op mij af.

Na het knuffelen met de honden zijn we naar CRO gelopen. Omdat de kinderen op maandag en dinsdag altijd in de ochtend naar het sportveld gaan was het erg rustig bij CRO. Inge en ik gaan dinsdag niet mee naar het sportveld omdat er andere muzunkus komen om met de kinderen te spelen. Wij bleven zielsalleen achter bij CRO en zaten net lekker op een stoeltje in de schaduw toen Fridah naar ons toe kwam om te vragen of wij met haar op stoffenjacht wilden gaan. Inge heeft een paar dagen geleden aan Fridah gevraagd waar we mooie stoffen kunnen komen om een jurk van te kunnen laten maken. Natuurlijk weet mama Fridah dat en zij nam ons en Naomi mee naar allerlei leuke stofwinkels. We hebben bijna elke stofwinkel in Mbale van binnen gezien en zijn uiteindelijk bij een grote winkel geslaagd. Ik heb twee mooie lappen stof gekocht voor maar Ush 20.000,- (€ 7,-). We liepen met onze lappen stof onder de arm terug naar CRO en liepen regelrecht naar de keuken, waar een vrouw werkt die voor ons van deze stoffen een jurk kan maken. Ze heeft, tussen de poscho en bonen, onze maten opgemeten en als het goed is zijn maandag de jurken klaar. Ik ben heel benieuwd naar het resultaat! Het was een gezellig meidenochtendje!