Week 9 van onze reis

Onze week begon goed. Vorige week hebben we allebei een lap stof gekocht waar Mama Edith een jurk van zou gaan maken. Vandaag had ze de jurken meegenomen en ze waren echt heel leuk! Vooral de jurk van Inge was super! Het paste perfect en het stond ook erg leuk. Omdat ik toch niet helemaal blij was met het bovenste deel van mijn jurk heb ik besloten om mijn jurk thuis te verbouwen tot rok. Ik heb maandagavond simpelweg het bovenste deel van mijn jurk verwijderd en heb er een rok van gemaakt. Dit lijkt veel beter . We hebben ook nog een soort modeshow gehouden in de woonkamer. Ik heb de jurk van Inge aangepast en zij die van mij. We hebben zo’n lol gehad dat we bijna in onze broek moesten plassen van het lachen.

De volgende dag zijn we weer vroeg opgestaan om naar CRO te gaan. Omdat teacher Fridah twee weken vrij heeft genomen en deze week ook nog vrij is waren er geen lessen vandaag. De kinderen zijn ’s ochtends naar het sportveld gegaan. We hebben gevraagd of Night en Rebecca even wilden blijven omdat wij heel graag een paar foto’s van ze wilden maken. Dat wilden ze wel en na de “fotoshoot” zijn ze naar het sportveld gelopen. Even laten besloot ik ook om naar het sportveld te gaan om te kijken wat ze allemaal voor leuke dingen aan het doen waren. De jongens waren aan het voetballen en de meisjes waren allerlei mooie kunstwerken aan het maken in het zand. Toen ik weer terugkwam bij CRO vertelde Inge dat ze niet lekker was en ze besloot om eerder naar huis te gaan. Ik bleef wel bij CRO en heb tussen de middag lekkere pocho met bonen gegeten. Na de lunch kwam er een man die de kinderen ging leren schaken. Het was heel leuk om te zien hoe geinteresseerd de kinderen naar deze man aan het luisteren waren. Deze meneer vertelde alles in het Ugandees, maar ik heb er toch ook wel het één en ander van geleerd. Een leerzame middag voor mij dus!

Woensdag waren we vrij en besloten we om ’s ochtends vroeg naar de stad te gaan om internet te kopen en om gewoon even lekker rond te neuzen. We liepen net de Orangeshop in toen we ineens een gigantisch kabaal hoorden. Er was een ongeluk gebeurd. Een ambulancebrommer is afgesneden door een vrachtwagen en zat klem onder de vrachtwagen. Er kwamen gelijk 20 mensen op af gerend om te helpen. Door dit ongeluk beseften we dat het rijden op een boda-boda toch wel heel gevaarlijk kan zijn. We nemen dan ook alleen een boda als we echt niet anders kunnen. We zijn vandaag ook nog even langs ons lievelingswinkeltje gelopen met hele leuke souvenirs. Ik kan het ook gewoon niet laten om daar even rond te neuzen. Het is een heel klein winkeltje met heel veel spullen. Je kunt er bijna je kont niet keren. Elke keer als we daar komen zien we weer nieuwe spulletjes . Nadat we lekker hadden rondgeneusd in het winkeltje besloten we om wat te gaan drinken. In eerste instantie wilde ik graag een cappuccino, maar dit hadden ze niet. Ze hadden wel gewone koffie of Afrikaanse koffie. Ik had nog nooit Afrikaanse koffie gedronken dus heb ik dit maar besteld. Gewoon om te kijken wat dit precies is. Ik kreeg een grote mok vol met warme melk met daarbij drie bakjes. Een bakje met oploskoffie, een bakje met gember en een bak met suiker. Het was een heel bijzonder kopje koffie. De oploskoffie loste niet helemaal op en er bleven allerlei stukjes drijven die lekker tussen je tanden bleven hangen. Ik denk dat ik tijdens deze reis geen Afrikaanse koffie meer bestel. Na het shoppen zijn we ook nog bezig geweest met onze scriptie. Na een paar uur waren we er klaar mee en besloten we om naar Mount Elgon Hotel te gaan. Omdat ik barste van de energie ben ik gaan lopen en toen ik eenmaal de stad uit was ben ik het laatste stuk nog gaan hardlopen. Heerlijk! Eenmaal bij Mount Elgon Hotel aangekomen zat Inge al lekker aan de fanta. We hebben Yahtzee gespeeld en lekker in de zon gezeten. We hebben deze dag goed afgesloten met een pizza Hawaï.

Donderdag zijn we samen met teacher Naomi nog even naar de stad geweest om opnieuw een stuk stof te kopen. Omdat wij de jurken (inmiddels is mijn jurk dus een rok geworden) zo mooi vonden wilden we graag nog een jurk laten maken. Inge had maandag al een nieuwe lap stof gekocht, maar ik nog niet dus zijn we samen met Naomi op stoffenjacht gegaan. Nadat ik een mooie lap stof had gevonden zijn we terug gegaan naar CRO om Mama Edith nog een keer lief aan te kijken en te vragen of ze nog een jurk voor ons zou willen maken. Natuurlijk wilde ze dat en we hebben uitgelegd wat voor jurken we graag zouden willen hebben. Ik wil deze keer een rok met een blouse op z’n Afrikaans, dit betekend lekker strak rond de billen. Ik ben benieuwd! We hebben Mama Edith gelijk geld gegeven en ze was als een kind zo blij. Ze vroeg per persoon Ush 20.000,- maar omdat wij zo blij zijn dat ze weer een jurk voor ons wil maken hebben we haar Ush 50.000,- in totaal gegeven. Ze was zo ontzettend blij! Je had haar gezicht moeten zien. Wij kregen allebei tranen in onze ogen door de reactie van Mama Edith. Morgen neemt ze een meetlint mee en gaat ze al onze maten opmeten om zaterdag aan de jurken te kunnen beginnen. Omdat we het zo lief vinden dat ze nog een jurk voor ons wil maken hebben we aan Naomi gevraagd wat we aan Mama Edith kunnen geven. Ze heeft heel stiekem gevraagd wat ze kan gebruiken en ze wil heel graag een paar nieuwe theeglazen. Maandag gaan we met Naomi op zoek naar mooie theeglazen voor onze lieve Mama Edith om haar te bedanken voor het maken van de jurken!
Aan het einde van de dag zijn we naar Brood gelopen om daar een heerlijk saucijzenbroodje en een kippasteitje te eten. Daarna zijn we naar de Dutch Farmshop gelopen. Dit is een winkel waar ze kaas verkopen. Ze hadden maandag beloofd dat er vandaag kaas voor ons klaar zou liggen. Aangezien we in Afrika zijn hadden we kunnen weten dat het iets anders zou gaan. Maar als het goed is hebben ze morgen kaas en kunnen we het morgen ophalen (dat hopen we dan maar). Aangezien Inge heel graag van haar Blackberry af wil zijn we ook nog een paar telefoonwinkels ingelopen om daar te vragen of ze haar telefoon willen kopen. We kwamen bij een winkel waar ze heel erg geïnteresseerd waren in haar telefoon. Ze zijn hier gek op dit merk! Ze wilden haar er wel Ush 400.000,- voor geven (€ 120,-). Toen Inge flink aan het onderhandelen was voelde ik ineens een hand op mijn schouder, het was Chadrick. Hij wilde weten hoe het met mij ging, want Chelsea, een meisje dat ook de Mount Wanale had beklommen, was heel erg ziek geworden van de wandeling. Waarschijnlijk van het lopen in de regen en het lopen op blote voeten.

We leren ook steeds nieuwe lokale gerechten kennen. Deze week heb ik iets gegeten wat ik nog nooit eerder had gehad, Jackfruit. Het is een gigantische vrucht dat aan de stam van een boom groeit. Deze vruchten kunnen wel 25 kilo wegen. Ik heb een zakje op de markt gekocht en heb het de volgende dag meegenomen naar CRO om het op te eten bij de thee. Het is heel zoet en het heeft een beetje een vanilleachtige smaak. Het is heel leuk om dit soort dingen te proeven, dit heb je namelijk niet in Nederland. We willen deze laatste weken dan ook zo veel mogelijke nieuwe dingen proberen, en dan met name het lokale eten wat je op straat kunt kopen.